Welkom bij Eetbaar Herent!

Eetbaar Herent is een initiatief van Transitie Herent en organiseert samentuinen in Herent. De nadruk ligt op samen ecologisch tuinieren, waarbij de tuinders elkaar helpen en van elkaar leren. Het is een combinatie van ‘volkstuintjes’ met stukjes samentuin die we – het woord zegt het al – samen bewerken.

In 2016 werd het eerste tuintje opgericht, ’t Schrijn, gelegen in de kloostertuin.

Ben of ken jij iemand die ons een stuk grond kan lenen voor een samentuin? Ben of ken jij iemand die graag een stukje tuin wil bewerken? Stuur ons dan zo snel mogelijk een mailtje op eetbaarherent @ gmail.com (zonder spaties) of vul het contactformulier hieronder in.

Naam(verplicht)

E-mail(verplicht)

Reactie(verplicht)

Verzenden

Wil je graag op de hoogte gehouden worden van ons project? Schrijf je dan hier in op onze nieuwsbrief!

Seizoen twee in samentuin ’t Schrijn: een terugblik

Nadat ons tweede seizoen van start ging eerder dit jaar, hadden we het zo druk met tuinieren dat er van een blogpost niets meer terechtkwam. Dat maak ik nu graag goed met een ‘best of’ van het afgelopen seizoen.

Er waren veel slakken. Heel veel slakken. We haalden alle middelen boven in een poging ze van al het lekkere jonge groen in de tuin weg te houden: netten over de kolen (ook tegen de koolvlieg en de rups van het koolwitje), gebroken schelpjes, slakkenborstels, koperen ringen, biervallen… En alles driedubbel zaaien om toch wat voor onszelf te kunnen houden.

Het gebruik van slakkenborstels en koper om slakken tegen te houden.

Gelukkig zijn er ook veel andere beestjes in de tuin, voor ieder wat wils: een mol, een muizenfamilie, verschillende soorten bijtjes en hommels, heel veel vlinders… Het is bij elk bezoek aan de tuin altijd weer genieten van al het mooist.

De extreme droogte in juni zorgde voor een terugval van de slakkenpopulatie maar tegelijk moest er hard gewerkt worden om onze pas geplante plantjes in leven te kunnen houden. Met water sleuren, ’t is anders wel gratis fitness…

Aardbeitjes en rabarber vormden de eerste schamele maar o zo lekkere oogst van het jaar, niet lang daarna gevolgd door de vroege patatjes en daarna courgettes, courgettes, en nog eens courgettes. Maar er waren ook bonen, pompoenen, tomaten (vooraleer de aardappelziekte uitbrak na de aanhoudende regen in augustus), erwtjes, verschillende soorten kolen, wortels, bieten, look, ajuin… You name it, we had it.
Een greep uit onze oogst:

De samentuin in juni:

Datzelfde stukje een maand later, in juli:

En in september:

Het seizoen is nu voorbij, de tuintjes al grotendeels klaargemaakt voor de winter…

Voor volgend jaar zoeken we nog minstens één extra tuinder. Je krijgt een eigen stukje grond om groentjes op te verbouwen en daarnaast ben je meer dan welkom om op de gemeenschappelijke stukjes aan de slag te gaan met fruitstruiken, bloemen of andere ideeën.​ Interesse? Contacteer ons vrijblijvend via onderstaand formulier:

Naam(verplicht)

E-mail(verplicht)

Reactie(verplicht)

Verzenden

Wil je graag op de hoogte gehouden worden van ons project? Schrijf je dan hier in op onze nieuwsbrief!

Start van seizoen twee in ’t Schrijn

Met het vertrek van twee samentuinders, die verhuisden naar een andere gemeente, was het even spannend om nieuwe collega-tuinders te vinden. Na een annonce in het infokrantje van Herent hebben we zelfs een wachtlijst opgestart: je kan je daar nog steeds op inschrijven door dit formulier in te vullen met een korte introductie van jezelf!

Aan het einde van de winter lag ons tuintje er nogal troosteloos bij.

Er werden fruitstruikjes geplant: rode bessen en stekelbessen.

Al in februari tekenden we present in ’t Schrijn waar Jonas van de Wakkere Akker ons een snelcursus ‘maak je tuin klaar voor het nieuwe seizoen’ gaf: hoe we de grond moesten spitten en fijn harken, wat we kunnen doen tegen slakken, wanneer we kunnen beginnen zaaien en planten, of we moeten mulchen en dan waarmee… Hij groef ook een klein putje en wat blijkt: wij hebben goeie grond! Dat is ook te merken aan de snelheid waarmee gras en onkruid de lucht in schieten.

In maart gingen we al keihard aan de slag met de tips van Jonas en de bedjes van de andere tuinders lagen er in een mum van tijd netjes gegritseld en strak afgespannen bij. De rest van het park kwam ook vliegensvlug tot leven…

De pruimelaar in bloei.

De kerselaars staan ook volop in bloei!

Look en ajuintjes kwamen overal vrolijk piepen.

En de eerste patatjes zitten in de grond!

Samentuin ’t Schrijn in maart:

Juni in ’t Schrijn

Juni 2016 stond in België bekend als de regenmaand: niet één keer zijn we moeten gaan gieten zeg. Handig, ja, maar té veel regen is ook niet goed, beter niet té lang wachten met de patattenoogst dus.

De eerste minikomkommers werden geplukt en de aardbeiplantjes, overschot van de vorige aanplanting, waarvan we dachten dat het bosaardbeitjes zouden zijn, bleken dikke, rode vruchten af te leveren.

De oorlog met de slakken gaat onverminderd door en langs beide kanten vallen slachtoffers. Nieuwe indringers duiken op, bij voorkeur op de lekker sappige bonenplantjes: welkom, bladluizen. Of dat is toch wat de mieren denken want die zijn verzot op hun melk. Er wordt getest met een lookspray in de hoop dat dat hen zal verjagen, we moeten het effect daarvan nog afwachten.
Er komt ook kleur piepen in de tuintjes, dankzij ontembare tuinkers en gezaaid slangenkruid.

Danny plantte o.a. rode biet, boontjes, venkel, koolrabi (ook een favoriet bij de slakken) en wat kruiden.
Detlef en Lien zetten hun zelfgekweekte tomatenplantjes uit, slaagden er niet in de slakken af te leiden met extra sla en probeerden ook bonenplantjes uit.

Bij mij zijn het vooral pompoenen en courgetten die mijn vierkante meters gaan bevolken, en bonen (als de slakken ze niet hebben opgevreten). Mijlpaal: de oogst van de eerste twee (gele) courgetten eind juni. Feest!

Mei in ’t Schrijn

De lente betekent hard werken voor de moestuinier. Eens de Ijsheiligen gepasseerd zijn, kunnen de eerste plantjes naar buiten: courgette, pompoen, komkommer, sla… alles mocht de grond in!

Courgetteplantjes beschermd door de zogenaamde ‘slakkenborstels’.

De patatten die ik begin april pootte, begonnen al flink te schieten. De slakken zaten op de eerste rij om te komen ‘voorproeven’. Ook het gras schoot bliksemsnel op en moest dringend worden gemaaid. De eerste tuinkers, die weldra alles zou gaan overwoekeren, kwam dapper door de omgespitte aarde piepen.

De laatste stukken hek werden hersteld zodat komkommer en erwt binnenkort vrolijk kunnen groeien en bloeien langs de draad, en een tuinhuisje kreeg vorm dankzij onze eigenste handige Harry euhm Danny.

 

Start!

Het begon allemaal in 2015 toen vier mensen binnen Transitie Herent elkaar vonden met eenzelfde doel: het oprichten van tuintjes voor mensen die zelf geen tuin hebben, of voor mensen die gewoon graag samen met andere mensen wilden tuinieren.

Op prospectie in ’t Schrijn februari 2016.

Samen gingen we op zoek naar een stukje grond dat we mochten gebruiken en werkten we ons concept verder uit. We wilden geen gewone volkstuintjes, waar ieder z’n ding doet, maar ook geen grote tuin waar we allemaal samen één stuk grond gaan bewerken: wij zouden voor een combinatie van beide gaan. Daarbij besloten we, aangezien er ook aan het milieu moet worden gedacht, ecologisch te gaan tuinieren.

Eetbaar Herent was geboren!

We vonden een stukje tuin in het wondermooie park van ’t Schrijn dat we mochten gebruiken om de eerste samentuin in Herent op te richten. Er werd gesleuteld aan een deftig tuinplan waar ieder een stukje grond van ongeveer 25m² kreeg en er ook nog plek is om, op termijn, een paar stukjes gemeenschappelijk te gaan bewerken.
(We dromen nog van hangmatten tussen fruitbomen, struiken waar we fruit kunnen plukken, bloemenveldjes…)

Begin april werd de eerste spade in de grond gestoken. Letterlijk, voor sommigen, want ieder had zo’n beetje zijn idee van hoe hij de grond wilde gaan bewerken. Volgens de ecologische richtlijnen mag je je tuin niet zomaar omspitten, enkel de allereerste keer als er nog een gazon ligt in plaats van een moestuin, bijvoorbeeld.
Ondergetekende tuinder besloot dan ook meteen de grove middelen in te zetten en ik liet enkele mannen aanrukken om me te helpen bij het zware omspitwerk. Ik bewerk mijn grond op de traditionele manier, zonder afdekken omdat mulch nu eenmaal zorgt voor een gezellig slakkenhuis en laat slakken er nu al even genoeg zitten in de tuin.
Detlef en Lien pakten het rustiger aan en werkten met de vredelievende methode: eerst karton leggen om het gras langzaam te laten ’stikken’, daarop een laag compost en tot slot mulch om de grond tegen uitdroging te beschermen. Op hun tweede stukje grond staken ze de bovenste laag gras af en bedekten ook hier de bodem met mulch om te beschermen tegen uitdrogen.
Danny, onze vierde samentuinder, koos voor de weg daar tussenin en werkte na het afsteken van het gras ook met compost en mulch.

En zo raakten we vertrokken op dit nieuwe avontuur…